Vandaag maken we het ons lekker makkelijk voor het avondeten en staan onze ‘nieuwe aanwinsten’ van Come a casa op ’t menu.
Als aperitiefhapje heb ik een pizza ‘zeevruchten’. Ook al ziet die er behoorlijk compact uit (lees: best wel klein, is dat alles?), hij weegt toch 350gr, wat evenveel is als de diepvriespizza’s die voor noodgevallen in de vriezer zitten. Pizza uit ’t aluminium schaaltje halen en de pizzaplaat op, 10minuutjes in de oven op 225° en klaar is de pizza.
Die ziet er mooi uit, de korst is lekker knapperig, ik vind voldoende zeevruchtjes en kaas. M’n timing was perfect, de pizza is klaar op ’t moment dat de kids van de sport terug komen, en ze krijgen meteen een puntje in hun handen, als hapje in afwachting van de rest. Verdict: goedgekeurd, maareuh... “Volgende keer wel meer dan een hapje hé, pizza smaakt altijd hoor mama”.
De lasagnes staan op te warmen in de oven, iedereen zit vol verwachting op ’t terras aan de leuk gedekte tafel. Laat die tafel nou toevallig vol liggen met de memo-kaartjes… wat doe je dan… ja, een kaartenhuisje bouwen! Papa bouwt er ook ééntje maar ’t is één van de dochters die het hoogste geraakt!
De tagliatelli carbonara moet slechts vier minuten in de microgolfoven (gelukkig want de oven zit al vol met de 2 lasagne bolognese’s en één Verdure) en is dus in ’n mum van tijd klaar.
Vlug alles op tafel gezet, al moeten we met dit warme weer niet meteen schrik hebben dat 't te snel zal afkoelen, integendeel! Onze stilaan vertrouwde bolognese en verdure smaken zoals steeds prima, en de blikken gaan richting dochter om te zien wat ze van de tagliatelli vindt... . Jummie, lekker dus hé, en onderstaande foto spreekt boekdelen ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten