zaterdag 21 januari 2012

Club Med Valmorel: de uiteindelijke beoordeling

Alles even op een rijtje zetten om dan volop online te WOMmen. Wat is mijn eindbeoordeling van Club Med? De positieve dingen, wat is er voor verbetering vatbaar, wat viel op en wat blijft er hangen... .

Mijn 2 favoriete foto's: één van de mooie vaas in de hal waar we binnen kwamen, de andere met 't zicht van onze kamer.



En dan mijn uitgebreide eindbeoordeling :

De ligging van 't hotel is super, het ligt een beetje hoger dan ’t dorp Valmorel zelf, om het halve uur rijdt er een shuttle-bus van het dorp naar het resort. Het hotel ligt vlak naast de piste, je stapt de skiroom uit langs één van de vele deuren en staat op de piste waar de skimonitoren je opwachten. Bereikbaarheid was geen probleem, zodra je de berg opgereden bent en in Valmorel toekomt zie je de wegwijzers naar Club Med, gelukkig!

Het hotel is stijlvol en luxueus zonder kitscherig te zijn. Gouden kranen en marmer moet je hier niet zoeken, de decoratie is eerder met warme kleuren, veel rood en bruin, en geïnspireerd door de natuur. Veel glas zodat je je zoveel mogelijk met de buitenwereld verbonden voelt. Ondanks 't feit dat er op 't moment dat wij er waren 800 gasten verbleven had je op geen enkel moment 't gevoel van 'drukte', piekmomenten bij 't eten werden handig opgevangen: zodra het te druk dreigde te worden bij één van de 2 buffetten werd dit met zijn 2 eetzalen afgesloten en ging het ander buffet (zelfde aanbod) open.

Service:
Bij het aankomen wordt je bagage uit de auto gehaald en naar de kamer gebracht, ski's verdwijnen meteen naar de skilocker. Je krijgt een drankje aangeboden terwijl een vriendelijke GO alle uitleg geeft.
Tijdens het eten in één van de mooi ingerichte eetzalen wordt je lege bord meteen weggenomen; als je een speciaal verzoek hebt op gebied van eten, bv. een voorgerechtje dat er staat en dat je wil maar dan zonder een bepaald ingrediënt, wordt dit meteen klaargemaakt. Liever een glas witte wijn dan de rode die standaard op tafel staat? Even aan het personeel vragen en het wordt gebracht. De schaal ananas is  leeg en u wil nog een stukje, geen probleem, hier ligt er nog één, ik breng hem naar de chef en hij wordt onmiddellijk versneden.
's Avonds na het eten kom je terug op de kamer: gordijnen zijn dichtgetrokken en er ligt een kleine attentie op je hoofdkussen.
Wat ook fijn is: tijdens de maaltijden komt er soms een G.O. mee aan tafel zitten en met hun vlotte babbel is het altijd gezellig. De medewerkers zijn trouwens ook buiten de 'werkuren' vriendelijk, de eerste avond stonden we in de lift met een dame die vroeg waar we vandaan kwamen. Op onze vraag waar zij vandaag kwam bleek dat ze in 't restaurant werkte en in 't hotel verbleef maar die dag een vrije dag had.

Onze kamer:
We hadden een luxe kamer, dwz met flatscreen en mini-bar (niet nodig gehad), en 2 paar badjassen + slippers die klaar hingen. De kamer was tamelijk ruim naar franse maatstaven, met een heerlijk groot bed, 2 m breed op 2m lang, en prima hoofdkussens. Mooi uitzicht over de kinderpiste, helaas geen balkon. Een aantal legplanken in een soort dressing-hoekje waar ook de kluis was (groot genoeg om een laptop in te steken!), en 2 handige schuiven onder ’t bed waar je nog veel in kwijt kon. Het enige wat eigenlijk ontbrak waren enkele haakjes om bijvoorbeeld een natte skibroek aan te drogen te hangen maar we hebben enkel zon gehad, dus geen problemen met natte kledij.
Het bad was niet al te groot maar 't water was prima warm, en er was ook een regendouche voorzien indien je liever wilde douchen. Handdoeken waren groot en zacht.

Eten:
Het eten was uitstekend, ruim assortiment en lekker. Geen grootkeuken waar eten uren lang op voorhand klaar is en warmgehouden wordt maar alles wordt ter plekke vers bereid.
Bij het ontbijt vind je dus eigengebakken stokbrood, enkele soorten gewoon brood en telkens een ander 'verrassing'brood, dit kan zijn rozijnenbrood, witte chocoladebrood, suikerbrood... . Maar ook een assortiment cornflakes, joghurt, verse sinaasappel- en pompelmoespartjes, diverse soorten eierbereidingen en een omelet met zelf te kiezen ingrediënten, deze wordt voor je neus klaargemaakt. En elke dag: pannenkoekjes met warme chocoladesaus, heerlijk!
Bij de lunch kan je kiezen uit een groot assortiment koude hapjes, rauwkost, warme schotels die elke dag ander zijn en enkel vaste dingen zoals hamburgers (ook weer voor je neus klaargemaakt), pizza's en frietjes. 's Avonds kan je ofwel in één van de 4 zalen van het buffet genieten of reserverven voor het specialiteitenrestaurant 'La laitière' waar je dan fondue kan bestellen of het dagmenu.
Voor mensen met speciale wensen: je kon makkelijk vegetarisch eten, of glutenvrij; ook sojamelk stond elke morgen bij 't ontbijt.
Wat me aangenaam verrast heeft: ik vreesde voor verspil-toestanden van mensen die hun bord boordevol laden aan 't buffet en dan de helft laten staan maar dat was (gelukkig) nooit 't geval!
En ondanks 't feit dat alle drank inbegrepen was, zowel bier, cocktails (ter plekke vers klaargemaakt door handige barmannen/vrouwen al dan niet met een show'ke) als sterkere drank (whisky, cognac) was er niemand die dronken was. De barmannen houden dit blijkbaar goed in de gaten en geven dan vriendelijk te kennen dat de persoon in kwestie al genoeg 'op' heeft. In 't ergste geval kan de security ingrijpen. Wat ook fijn was: van een aantal cocktails kon je een lichtere versie met minder alcohol vragen, of zelfs zonder alcohol.

Versnaperingen:
Om 16u was het tea-time en stonden er als aprés-ski pannenkoekjes klaar, biscuit, donuts, cake... . Om 19.15u werden er aperitiefhapjes klaar gezet, elke dag een ander assortiment, niet alleen gewone chips en borrelnootjes maar echte mooie lepelhapjes,toastjes,...

Skiën en skiles:
Je hoeft niet speciaal naar het dorp om in te schrijven voor de (inbegrepen) skiles; er is een kantoor van de ESF in het hotel en met hulp enkele vriendelijke skileraren zit je meteen in het juiste niveau. De lessen beginnen om 9u of 9.15u, de eerste afdaling wordt de grote groep verder onderverdeeld en zit je met 8 tot 10 personen in een groepje. Skiles is tot 12u, hebt middagpauze om te lunchen in Club Med tot 13.45u, dan volgt 't 2de deel van de les tot 16u. Skimonitors zijn uitstekend, lessen aangenaam en niet te schools.
Vanuit de locker stap je via één van de vele deuren zo de piste op waar de skimonitors staan te wachten op hun leerlingen.
Het skigebied is niet supergroot maar biedt voor zowel beginners als gevorderden mogelijkheden, er zijn voldoende pistes van alle niveau. Het handige is dan wel dat je nooit ver weg van Club Med bent zodat je steeds op tijd voor de lunch kan binnen skiën.

Hygiëne:
Alles is kraaknetjes, als je erop let zie je steeds wel ergens iemand kruimels opvegen. Ook de toiletten zijn steeds schoon. Volgens mij werkt het hotel met aromatherapie want zowel de gangen als de parkeergarage hadden een subtiel geparfumeerde geur !?

Veiligheid, milieu, andersvaliden:
Bovenaan de trappen is er een anti-struikelstrook van metalen noppen, en aan de trapranden zijn rubberen strips voorzien. Her en der staan er brandblussers, en overal vind je een plan van 't gebouw met duidelijke aanwijzing waar je je bevindt en hoe de evacuatie is.
In de gangen werken de lichten op naderingsschakelaars om energieverspilling tegen te gaan; op de kamer ligt een bordje 'lakens niet verschonen' dat je op je bed kan leggen om onnodig verschonen te vermijden. Aan de liften zijn er waterpunten waar je de fles die op je kamer staat kan bijvullen, en op andere plaatsen kan je een beker frisdrank halen (dus geen blikjes/petflessen)
Andersvaliden of mensen met kinderwagens vinden naast een trap steeds de lift, gangen zijn ruim, nergens smalle doorgangen te vinden.

Kinderen:
Wij hadden geen kinderen bij, maar voor kinderen was er duidelijk ook speciale aandacht. Er zijn voor elke leeftijd mini- en kids clubs; vanaf 4 maanden ben je er welkom. Tijdens het ontbijt vielen er ineens enkele Disneyfiguren binnen om alle kleintjes goeimorgen te wensen; en één namiddag stond het 4uurtje in teken van de kinderen met popcorn-machine, suikerspin-machine, diverse snoepjes... . Elke avond was er na het eten eerst een show voor de kids en daarna voor de volwassenen.

Toch enkele kritische opmerkingen:
Internet is er verschrikkelijk traag, signaalsterkte is zwak. Als je dan bedenkt dat je er speciaal 20€ voor moet betalen om Internet op je kamer te hebben, hmmm ... .
Het enige dat ik graag nog aan 't buffet zou zien, zijn kleine glazen kommetjes (om 1 lepeltje confituur in te doen zodat je je bord niet vol knoeit) al is dit echt wel een detail.
Wat ik eigenlijk ook mis: een stevige handgreep in de muur aan 't bad! Want dat viel me op toen ik met mijn pijnlijk stijve spieren van een relaxerend bad wilde genieten: erin gaat wel, maar terug rechtkomen is héél wat anders met moegeskiede en stijve spieren; en dan zou zo'n stoere handgreep wel van pas gekomen zijn!
Verwonderlijk dat dit niet aanwezig was: een hoofdkussen-menukaart. Persoonlijk vond ik de hoofdkussens zalig en ik zou er geen ander gewenst hebben maar misschien denkt iemand anders er niet zo over.
Jammer dat de parking niet inbegrepen is in de prijs, nu kost die 80€ per week en je hebt eigenlijk niet echt een 'gratis' alternatief.



Opletten: als je kamer nog niet klaar is brengt men de bagage tot voor de deur in de gang, zorg er dus voor dat je kostbare zaken niet open en bloot liggen (laptop, fototoestel) maar hou die liever zelf bij. Als je de kamer 's morgens moet verlaten maar die dag nog wil skiën kan je de bagage naar de 'bagagerie' laten brengen en duurdere zaken eventueel in bewaring geven aan de receptie tot je vertrek.


En als laatste natuurlijk de prijs: ieder voor zich moet uitmaken hoeveel hij voor een reis over heeft natuurlijk, goedkoop is een all-in nooit. Ben je echter een jong/oud koppel dat buiten seizoen kan gaan, of met hele kleine (klein)kinderen dan is dit wel een aanrader. Als ik zie hoe wij zelf gesleurd hebben met valiezen, ski's, botjes en andere toestanden met 3 kleine kinderen, dan is dit wel een heel ander soort skivakantie (maar natuurlijk ook aan ander prijskaartje, kwaliteit en service moeten nu eenmaal betaald worden).

vrijdag 20 januari 2012

Weer thuis...

Uiteindelijk zijn we in één ruk naar huis gereden; we wilden wel overnachten in Bourg-en-Bresse maar omdat de rit goed vooruitging waren we daar al om 17.30u. Beetje vroeg om al te stoppen vonden we beiden; 't verkeer was niet te druk, dus reden we gewoon verder. Stoppen en iets zoeken kon altijd later nog hé. Het begon wel wat te regenen maar we vervolgden onze reis zonder problemen. Geen vos die onverwacht de baan overliep, al kregen we wel dat rinkeltje vanachter aan de auto weer te horen gedurende een tijdje... . Rond 1u 's nachts waren we thuis, Lieve afgezet met haar bagage en verder naar huis, héél stillekes binnen geslopen en bed ingekropen... .

Vrijdagmorgen enthousiast weerzien met de kids, en voor die naar school vertrekken al een kort verslag over hoe 't geweest is, simpel in één woord: super!!!!!!!!!! Daarna: rustig ontbijten, uitpakken, vuile was bij elkaar zoeken, foto's op de vaste computer zetten en een beetje bekomen van de lange reis. Wandeling met de hond en we zijn weer helemaal klaar voor het gewone leven.

donderdag 19 januari 2012

De laatste dag... veel te snel!

Onze laatste dag vandaag, en 't weer weerspiegelt ons humeur: een beetje grauw en volledig dichtgetrokken, tja, ze voorspellen sneeuw hé. Zolang de sneeuw pas begint te vallen nadat we de berg af zijn, en liefst nog later! Want sneeuwkettingen leggen, dat zal wel lukken, maar om die er af te halen eens je er een stuk mee gereden hebt, da's andere koek hebben kenners me verteld! Och, we zien wel, ik neem 't fototoestel mee naar 't ontbijt voor de laatste dag.


Het uitzicht vanaf ons tafeltje.



Eens effe checken hoever ik kan inzoomen met dit toestelletje, ja, tot aan die monitors zeker...


...check this out; zelfs tot aan dat 'ei', niet slecht zeg. En dat vanaf de ontbijttafel, super!


Nog een laatste sanitaire stop voor we richting skilocker trekken; al ooit zo'n mooie decoratie in de toiletruimte gezien?

Sébastien is weer present en zodra de hele bende verzameld is... skiën! Onze 2 jongere koppels Cathérine en Stéphanie zijn er niet meer bij, die vertrekken vanmorgen al naar huis, gelukkig kwamen we hen nog tegen aan 't ontbijt en konden we ze goede reis wensen. Dan maar met 5 les volgen, of toch niet, we krijgen er een nieuwe bij en zo zijn we met 6 in ons groepje.
Vandaag is het maar triestig, niks dieptezicht of je nu je zonnebril opzet of niet. Pff, zo ski ik niet graag, en ik ben niet de enige. Geen probleem voor Sébastien: 'kom maar vlak achter mij skiën, zo zie je meteen hoe de piste loopt'. En als brave eendjes achter moeder eend glijden we de pistes af. Geen grensverleggende dingen zolang 't zicht maar zo pover is, gelukkig wordt het al snel een beetje beter en Sébastien neemt ons mee naar de boarder-cross.
Tussendoor slaag ik er nog in enkele foto's te maken en experimenteer nogmaals met filmen aan een 'téléski difficile' waar we de eerste dag allemaal een serieuze sprong maakten! Daar moet ik nog op oefenen, zie onderstaande filmpje ;) maar 't geeft een idee hé.




't Is niet super, maar ik heb al wel geleerd om de camera horizontaal te houden en niet verticaal zoals mijn eerste filmpje, da's al iets hé ;)

Na de boarder-cross bedenkt sébastien nog een leuke oefening: duo-ski. We worden per 2 samen gezet, ik sta met Cathérine en Lieve met Ann. De bedoeling is om mooi synchroon bochtjes te maken, wij mogen als eerste duo. Cathérine geeft het tempo aan 'bocht'... 'bocht'... dat gaat fantastisch! ook Sébastien is onder de indruk 'wauw, jullie hebben de lat hoog gelegd dat wordt moeilijk voor de andere om dat te overtreffen'. We glunderen, en ik vis vlug mijn fototoestel op om Leve en Ann hun duetje te filmen.



Leuke oefening en Sébastien wil nog een stapje verder; zelfde oefening, deze keer met z'n allen. Ik met Cathérine op de eerste rij, en dan zo verder per twee. Sébastien belooft om ons te filmen. We doen ons best, vergeten niet om naar 't vogeltje te lachen maar onze eerst poging zag er beter uit, jammer dat we die niét op film hebben, had ik thuis eens lekker kunnen opscheppen... .



Daarna komt Sébastien ook meedoen, maar de oefening wordt moeilijker. We staan nog steeds per 2 maar niet meer op dezelfde hoogte en nu naar elkaar toe gericht (of van elkaar weg kijkend) ipv in dezelfde richting. Bedoeling is dat we elkaar kruisen tijdens 't skiën. Iedereen begrepen? Euh, niet helemaal maar we zien wel... vertrekken, even gaat 't goed maar dan ...chaos alom, maar wel pure fun!

Bijna is 't middag, we nemen de grote lift naar boven voor onze laatste afdaling... en boven is 't controle ism de gendarmerie! Sébastien en andere monitors moeten papieren laten zien, maak dat mee zg, politie op de piste, op ski' s en met revolver dus. Ik kon 't niet laten om snel enkele foto's te nemen, en de agent scheen dat wel grappig te vinden. Zeg nu zelf, zoiets maak je niet snel mee!



Gelukkig is Sébastien netjes in orde (of toch bijna, want één papier heeft hij blijkbaar niet bij, oeps) en veel te vlug staan we aan Club Med. Afscheid nemen van Sébastien, we zullen je missen maar we proberen alles te onthouden wat we bijgeleerd hebben! Laatste middagmaal met Cathérine en Ann, zij blijven vanmiddag nog skiën, wij rijden liever naar huis. Ann vertrekt vanavond, zij rijden nog langs vrienden in de Vogezen, Cathérine blijft nog tot zaterdag want die heeft daar een appartementje gehuurd.

Toch nog even langs de shop, want intussen ben ik wel nieuwsgierig geraakt naar die '45' die je op veel dingen van Club Med ziet staan. Het verhaal erachter is dat in 1995 de groep 45 jaar bestond en ter ere daarvan werden T-shirts op de markt gebracht met het cijfer '45'; in 2000, vijf jaar later herhaalde dit zich maar dan ter ere van het 50-jarig bestaan en kregen de T-shirts het cijfer '50'. Om één of andere reden werd dit geen succes maar naar T-shirts met cijfer 45 was wel vraag. Dus werden deze opnieuw op de markt gebracht en werd de '45' zo'n beetje symbool voor de club. Dit cijfer staat tegenwoordig op een heel gamma van dingen, van T-shirts tot skihelmen. Ik heb me dan toch maar laten verleiden om zo'n leuk polo'tje mee te nemen, alvast fris voor de zomer en voor onze jongste een coole 'army'45!


Bagage in de auto laden, geen G.O om ons te helpen, jammer. Nog een laatste blik op Valmorel en... weer naar huis. Bedoeling is om zo ver mogelijk te rijden en dan ergens te overnachten, Bourg-en-Bresse ofzo. ik heb een heel lijstje adressen, we geraken er wel.

Adieu Valmorel, tot nog eens!

woensdag 18 januari 2012

Dag 3, we komen vlotter de skipistes af.. en trap-af gaat gelukkig ook terug beter.

Ons wekkertje gaat en we trekken de gordijnen open... dit gaat weer een mooie dag worden! Even de spieren rekken en de frisse berglucht opsnuiven voor 't open raam, we zijn er weer helemaal klaar voor.



Richting ontbijt en ik voel me al minder stijf. Gisteren waren we zo stijf als wat, een trap naar beneden was een pijnlijke zaak maar vandaag gaat 't al iets beter, oef! Ook op de skipiste gaat het behoorlijk vlotter dan de eerste dag, we hebben dus toch weer goed bijgeleerd. Sébastien vindt dat ik beter naar voor hang, mijn houding is er op vooruit gegaan. Maar je moet aan zoveel denken hé, elke afdaling is er wel iéts dat je vergeten bent. Oefening baart kunst, en ik zal nog véél moeten oefenen.


De trap lukt gelukkig al beter, al hoéf je niet de trap te nemen! Voor elke trap is er ook een lift als alternatief, mensen met kinderwagens ( of een rolstoel als je pech hebt gehad met skiën) geraken zonder problemen overal waar ze moeten zijn.


 Na 't ontbijt komen we op de skipiste en daar staat een GO die met een spray Genepi op je tong verstuift, wat een grappig idee, snel een foto maken! Of ik er beter door zou skiën betwijfel ik, laat die genepi dus maar.



PS. let ook op de geestige ijsbeer die de G.O. gezelschap hield

We suizen weer lekker de skipistes af, wat een zalig weer, zon, niet te koud, wat wil 'n mens nog meer. Onze skimonitor is vandaag uitgerust met een helmcamera, te leen van de Inisders, nu gaan we dus onszelf kunnen zien skiën, zo gaan we zien wat we fout doen. We vertrekken en de eerste piste dat Sébastien ons wil filmen loopt het mis, batterij plat. da's wel spijtig, niks film dus. We laten 't niet aan ons hart komen en skiën vlotjes door.
Vandaag zijn er trouwens 3 nieuwe mensen bij ons in de groep, gisteren kwam Manu er al bij (maar die skiet alleen 's morgens mee, in de namiddag skiet hij met zijn familie) en vanmorgen kregen we gezelschap van 3 Italianen uit een andere groep 3B. Hun groep zou immers een ganse dag op tocht gaan, en ook off-piste, maar vermits ze al wat ouder waren en één iemand last had van z'n knieën hielden ze vandaag ons gezelschap. Geen probleem want ze volgen de groep vlot, en veel te snel is 't al tijd voor de lunch.


Vriendelijke chefs die lekkere hapjes naar keuze maken


Mooie schotels, versierd met oog voor detail


Smile!


De aperitiefglaasjes, elke dag anders, steeds lekker en een vast begin van mijn lunch.


De lekkere desserts, een waardige afsluiter van de lunch, als je dat niet wilde was er ook ijs en kaas.

Opnieuw maken we de skipistes onveilig, en ik moet zeggen: als ik thuis het plan van het gebied op Internet opzocht leek het me tamelijk klein met weinig uitdagende pistes. Maar nu ik hier ben valt 't best mee. Er is voldoende keuze in elke moeilijkheidsgraad, of je nu beginner of gevorderde bent. En het leuke aan een 'compact' gebied is dat je nooit te ver weg bent om terug naar de Club te skiën voor het eten! Het enige wat me wel opvalt is het aantal 'oudere' liften, veel sleepliften waarbij af en toe 'téléski difficile' staat, en geloof me, dan is de lift lang en/of steil, en ik denk voor kleine kinderen minder geschikt.

Grappig is wel dat we onze monitor Sébastien alvast enkele nederlandse termen bijbrengen: 'stoeltjeslift' en 'pannenkoekenlift' kent hij nu ook. En ook de Italianen moeten er aan geloven, ik haal mijn beste Italiaans boven en maak duidelijk dat dàt nu een 'pannenkoekenlift' is ;)



De laatste afdaling voor vandaag, zicht op Club Med. Rechts de chalets, in de loop van de ochtend is daar blijkbaar een parapenter op geland, en van de éne chalet naar de andere gesprongen vertelde onze monitor



Tijdens het apritief is er vandaag live music, leuk!


Aperitiefhapjes , en ook weer een ijsbeer. 


Thema van de show vanavond is Ice, alles staat al klaar.

's Avonds wil Lieve nog even naar de hammam, ik blijf op de kamer om wat te bloggen en mijn foto's op te laden. De sneeuwkat komt de baby-piste prepareren, even uitproberen hoe het nieuwe fototoestel nachtfoto's maakt.


Mooie badjas, dan maken we er gebruik van hé!





Sneeuwkat aan 't werk, de babypiste zal er weer vlekkeloos bijliggen morgenvroeg.


Zicht op de kerstboom en op de luxe chalets.

Hammam deed deugd bij Lieve, mijn blog is bijgewerkt en we trekken naar 't buffet. Wauw, er staat champagne in de hal in een mooie ijssculptuur (niet inbegrepen bij de all-in, tja), en het thema van 't buffet is blijkbaar de zee want er zijn oesters, en zeevruchten, niet mis... . Cathérine ging vanavond nog eens naar La Laitière eten, we zien niet meteen andere Insiders en kiezen een gezellig tafeltje voor twee.

 
Champagne in de hal

Oesters, opengedaan met de Club med smile


Zeevruchten uit te kiezen.


Gezellig tafeltje voor ons laatste avondmaal hier.








dinsdag 17 januari 2012

Dag 2 @ Valmorel

Weeral een ongelofelijke dag vandaag gehad, supermooi weer, lekkere sneeuw (oké, hier en daar behoorlijk ijzig maar kom, een kniesoor die daarop let).

Na een heerlijk ontbijt wachtte Sébastien ons groepje op om 9.15u, op ’t menu: enkele blauwe pistjes om op te warmen en oefeningetjes te doen, enkele rode pistes om te geleerde dingen in de praktijk te brengen op moeilijkere stukken. Na (weeral) een heerlijk middagbuffet trekken we opnieuw naar de pistes voor enkele zwarte pistes.
Na de ski wacht er een heus snoepfestijn op de kinderen, en ook de volwassenen staan weer lekkere hapjes te wachten. Zo’n pannenkoekje smaakt! En doe er nog een cocktail bij ;) voor mij weer zo'n Caipi Peisey, ik ben verslaafd... .
Dan vlug even naar de kamer om de spieren wat rust te gunnen, het thuisfront even te bellen en wat te bloggen, en zo meteen wacht ons avondbuffet.

De foto’s van de dag:



Skimonitoren maken de baby-piste klaar, zicht vanuit ons slaapkamerraam


Bezoek van Disney-figuren aan ’t ontbijt om de kindjes te animeren, en later kwamen we Woody op de trap tegen… lachen Woody…





Panoramische foto bovenaan de lift



En een groepsfoto


Ann komt de lift af met Sébastien de skimonitor



Zwaaien naar de camera



3 vlotte dames amuseren zich te pletter en leren heel wat beter skiën



Sébastien geeft weer de nodige tips



De beroemde Col de la Madeleine



Zicht op de bekende off-piste ‘La Rave’; hier zijn enkele jaren geleden nrs 1 en 2 van Club med gaan skiën met een monitor en in een lawine terecht gekomen. Nr. 2 heeft het niet gehaald... .
Sébastien, wij gaan hier NIET naar beneden zenne!



Yep, da’s Stéphanie die breeduit lacht


We skiën binnen voor de lunch en... verrassing: er staat vin Chaud op ons te wachten, toastjes met zalm en tonijnsla, super! Lekker zeg, de Vin Chaud is zoet en dan in 't zonnetje genieten, wat een vakantie! Maareuh... niemand mag in de buurt van mijn skijas komen met zijn bekertje hé! Dag 2 en hij is nog proper, houden zo ;)



De vin chaud... hmm, lekker!


En nog steeds een propere jas ;)


Botten uitdoen na een bekertje Vin Chaud, effe denken hé, UIT is niet AAN Lieve... .


Na de lunch nog effe genieten op ’t terras voor we er terug invliegen. Carl en Ann hebben zelfs buiten gegeten, wij, watjes, aten binnen... .




Uitzicht vanaf ’t terras


Snoep 4-uurtje voor jong (en oud?)


Met popcorn



Schuimpjes



Pannenkoeken met Nutella of confiture


En suikerspin


2 van de barmannen die super-cocktails mixen

Na het avond buffet blijven we nog even kijken naar de show, thema is vandaag circus, swingend en aanstekelijk, dat wel... maar morgen gaan we er weer volledig voor, dus we blijven niet te lang hangen.


Zalige animatie voor de kleintjes